Het was een flinke zoektocht, ruim twaalf jaar geleden. Een zoektocht naar een bankstel. Ik was (en ben) van het paars en manlief van groot, groter, grootst. Dus we gingen voor een paarse vierzitsbank. Uiteindelijk gevonden en na weer een hele zoektocht, nu in de buidel, gekocht.
Inmiddels is het paars grauw geworden, de crèmekleurige leuningen grijs en in de ijsblauwe kussens vallen de gaten. Tijd om weer op pad te gaan. Nu hebben we het onszelf wat makkelijker gemaakt. Grijs en gewoon standaard twee- en tweeënhalfzits. Nee, niet eens een populaire hoekbank of verstelbare leuningen.
Dat was snel gevonden en een vriendelijke verkoopster maakte de bon en vertelde ons zeer verheugd dat we maar liefst 96 Jeuro’s hadden gespaard. Fantastisch. Maar wat houdt dat in? Ze legde uit dat we aan het eind van het jaar die Jeuro’s kunnen inwisselen voor een tegoedbon van 96 euro. Ik vond het nog steeds fantastisch, manlief was sceptisch. ‘Jaja, dan mag je die bon zeker pas verzilveren als je boven een bepaald bedrag koopt?’ ‘Nee hoor meneer, er zijn geen voorwaarden aan verbonden,’ legde de verkoopster met een stalen gezicht uit. ‘Dan zal het wel zo zijn dat het binnen een heel korte termijn verzilverd moet worden.’ Met nog steeds dat stalen gezicht antwoordde de verkoopster dat de bon drie jaar geldig is. Manlief bleef sceptisch en noemde nog een stuk of wat mogelijke addertjes onder het gras. Pokerface werd wat lacherig en beweerde nogmaals dat er echt geen voorwaarden zijn. Nou, oké dan.
Voor die 96 euro rijd ik, nu in december, met alle plezier een blokje om. Dezelfde verkoopster staat achter de balie. ‘Ik kom mijn 96 Jeuro’s inwisselen voor een tegoedbon.’ Mevrouw kijkt in het systeem en zegt dan: ‘U heeft na 25 september besteld en dan heeft u pas in december 2012 recht op de Jeuro’s. Dat had u ook op de site kunnen lezen. Zeg ik met mijn u inmiddels bekende stalen gezicht.’ #@&$$*. Dus toch dat addertje. ‘Maar u zei…’ ‘Dat van die datum wist ik niet.’ Na wat heen en weer gesteggel en een tintelend lijf van ingehouden drang om haar stalen smoelwerk gezicht danig te verbouwen, druip ik af.
Een dag later gaat de telefoon. De meubelzaak. ‘Uw spullen zijn in het magazijn aangekomen en ik wil een bezorgafspraak maken.’ Natuurlijk ben ik ontzettend blij dat ik eindelijk mijn nieuwe bankstel krijg en ga ik akkoord met de datum, maar het liefst had ik natuurlijk geroepen: ’Stop die spullen maar in je Jeuro!’
marjaneggebeen 
heb je wel een jaartal bij die bezorgdatum afgesproken? ;0)
Wat een akelig alerte opmerking. Gisteren is de eethoek opgehaald en vandaag wordt het bankstel opgehaald. Het zal toch niet zo zijn dat ik een jaar lang zonder Jeuro’s, bankstel en eethoek zit???
Ik weet over welke winkel je het hebt en waarschijnlijk ook welke verkoopster. Mooi spul daar. En dat bedoel ik letterlijk voor de meubels en figuurlijk voor het personeel.
Dat is inderdaad de pest. Ze hebben heel mooie meubels, voor niet al te veel geld.
Grrrr, dus toch een addertje onder het gras. Ik kan daar ook slecht tegen. Maar ik hoop toch dat je straks zult genieten van je nieuwe bankstel!
Ik kan door ook helemaal niet tegen. En zo voorspelbaar eigenlijk. Maar genieten gaan we zeker! Daar kan geen Jeuro tegenop. 🙂
Ik weet precies wat je bedoelt. Het zou niet nodig moeten zijn om je aan alle kanten in te dekken maar ja..
Overigens herinner ik me je vorige weblog nog; leuk dat je weer begint.
Ha Bertie. Leuk dat je reageert en dat je je mij nog herinnert. Ik kom iedereen weer tegen. De meesten van weblog.nl nu op wordpress.
Hahahaha. Nou ja, plan het maar vast voor volgend jaar in je digitale agenda en proost NU al vast op je mooie nieuwe bank.
De nieuwe banken staan er! Het staat geweldig. Daar gaan we absoluut op proosten.
“U heeft na 25 september besteld en dan heeft u pas in december 2012 recht op de Jeuro’s. Dat had u ook op de site kunnen lezen” … pffffffffffff ik zie d’r pokerface zo voor me. Wat ik me dan afvraag: zou zo’n iemand nou plezier hebben in d’r werk?
Nou ja, je hebt nu iig de banken en daar gaat het om. Veel zit- hang- en ligplezier
En ondanks haar overtuigende woorden, verbaasde het me ook weer niets dat ik met lege handen naar huis ging. Maar goed, de woonkamer is niet meer leeg. Goed gevuld met mooie meubels.
En of ze daar plezier hebben in hun werk? Ze stralen het niet uit in ieder geval.
Handig om er even bij te vermelden bij welke meubelzaak andere mensen nu net niet moeten zijn omdat men zich met dat die marketingtruc niet aan de afspraken houdt. Als je zoveel van bankstel wisselt kan je toch ook bij een goede Kringloopwinkel terecht. Ik ken wel wat adresjes voor je hoor. Houdt je heel wat echte Euro’s in de portemonnee…..
Je vindt me misschien een rare, maar als ik eens in de twaalf jaar een nieuw bankstel koop, dan gun ik mijzelf iets nieuws en niet iets van de kringloop. 🙂
Balen is dat, het voelt toch als oplichting. Leuk dat je weer begonnen bent met schrijven ik zal wat vaker inloggen op face book!
okee ik het jeuro