In de supermarkt. Een paar keer kom ik een vader met een wat oudere puberdochter tegen. Nu staan ze voor me bij het zuivelvak. De vader kijkt verlekkerd naar de toetjes en zijn hand gaat al naar voren. ‘NEE,’ roept de dochter, net iets te hard. ’Geen toetje, pappa, we moeten lijnen…’ en gooit een grote rol Pringles in de kar.
Komt een vrouw bij de apotheek. Dat ben ik dan. Mijn spullen liggen al klaar. Vijf slaappillen om de vakantienachten door te komen en wat pillen om de vliegreis te overleven. Ja, leuk joh, vakantie!
‘Ik loop even mee naar de kassa, want het wordt niet vergoed,’ zegt de apotheker-mevrouw. Nee uiteraard, wat wordt nog wel vergoed? Vijfentwintig euro en zestien cent. Ik pin.
Thuis bedenk ik dat het best veel geld is. Ik weet dat die pillen niets kosten. Ik pak de kwitantie erbij en ja hoor: 21 eurocent en 25 eurocent materiaalkosten en twee keer € 12,35 onder het kopje Tarief WMG. Eens googlen. Dat WMG-tarief mogen de apothekers zelf bepalen als kosten bovenop de medicijnkosten. Ow oké, maar dit staat toch totaal niet in verhouding?
Ik ga terug voor uitleg. De eerste apotheker-mevrouw heeft geen idee wat materiaalkosten zijn. Vreemd, ze werkt er namelijk al heel lang. Ze legt uit dat dit totaalbedrag gewoon het bedrag voor de pillen is. Een collega bemoeit zich er mee en vertelt dat die paar centen inderdaad de prijs is voor de pillen. De rest is het vastgestelde tarief door de apotheek.
‘Ja,’ zegt de eerste dame, die het inmiddels kennelijk wel weer weet. ‘Het licht moet hier namelijk ook branden en ik moet betaald worden en we moeten het inpakken en uitleg geven.’ Huh? De verdere toelichting is dat ik deze pillen al meer dan een jaar niet heb besteld en daarom moet ik nu zoveel extra betalen. Omdat het ene soort een jaar en zes dagen geleden was, kan ze wel iets regelen.
‘Maar wij staan volledig in ons recht, hoor. Maar omdat we graag met de klanten mee willen denken, krijgt u zes euro nog wat terug.’ Ik ga feest vieren.
Gewoon even voor het idee, stel, ik kom bij de bakker en vraag twee croissantjes.
‘Dat wordt dan € 25,16 mevrouw.’
‘Pardon?’
‘Ja mevrouw, ik zie in het systeem dat u al meer dan jaar geen croissantjes gekocht heeft. Bovendien moet het licht hier ook branden, moet ik betaald worden en moet ik het inpakken.’
‘En u moet uitleg geven.’
‘Hoe bedoelt u?’
‘Laat maar.’
Het SAL wel.
Oudste is geslaagd voor haar rijexamen. Dank u wel, ik geef het aan haar door. Voor de eerste keer zelfs. Ja, goed hè? Omdat zij nog geen achttien jaar is, moet er iemand met haar meerijden. Een begeleider. Die eer heb ik en daarvoor hebben we meteen een begeleiderspas aangevraagd. De verwerkingstijd daarvan zou tien dagen zijn. Omdat ik niet weet of we die pas nodig hebben bij het aanvragen van het rijbewijs, bel ik voor de zekerheid met de gemeente Arnhem.
Zij: ‘Goedemorgen. Gemeente Arnhem. Waarmee kan ik u helpen?’
Ik: ‘Mijn dochter is geslaagd is voor haar rijexamen, blablabla.’
Zij: ‘Gefeliciteerd natuurlijk. Maar als zij nog geen achttien jaar is, kan zij nog geen rijbewijs aanvragen.’
Ik: ‘Hè?’
Zij: ‘Nee, zij heeft dan een begeleiderspas nodig en die moet ze altijd bij zich hebben. En als ze achttien is, kan ze haar rijbewijs aanvragen.’
Ik: ‘Echt waar? Maar ik krijg allerlei mails van de rijschool en het CBR dat ze direct haar rijbewijs kan aanvragen.’
Zij: ‘Die hebben het allemaal verkeerd.’
Ik: ‘Oh, oké dan.’
Ik hang op, staar voor me uit en hoor ineens gekraak. Mijn boerenverstand. De weg op zonder rijbewijs? Kannie waar zijn! Toch maar even checken bij RDW. Ik vertel mijn verhaal. De meneer aan de andere kant van de lijn zucht diep en zegt: ‘Natúúrlijk moet zij een rijbewijs aanvragen!’
Toch maar even de gemeente informeren. Schriftelijke reactie van de gemeente: ‘Excuses! Wij zullen dit onder de aandacht brengen.’ Met daaronder de standaarduitleg hoe je je rijbewijs moet aanvragen als je nog geen achttien bent.
Ik stel me een en ander voor. Oudste gaat de weg op, er gebeurt iets of zomaar controle en ze moet haar rijbewijs laten zien. ‘Die heb ik niet meneer de agent, want mevrouw de ambtenaar zei dat ik dat niet kan aanvragen voor mijn achttiende.’ Volgens mij kijkt oom agent dan gelijk rond waar die verborgen camera staat.
Misschien is de invoering van een dergelijke begeleiderspas ook voor bepaalde Arnhemse ambtenaren geen overbodige luxe?
Appje van Jongste: Ja leuk! Doe maar allebij.
Appje terug: Schat, allebei is met ei en niet met ij.
Appje terug: Jaahaa, dat weet ik óók wel. Maar ik zal het altijd met een ij blijven schrijven, omdat ik dat veel mooier vind.
Oh, bedoelen ze dit met voorkeurspelling?
Bekend tafereeltje. Dit keer zag ik het gebeuren op een bloedhete dag in Platja d’Aro op een overvolle straat. Een vader met zijn wijsvinger belerend omhoog, gehurkt op ooghoogte voor zijn, ik denk, vijfjarig zoontje: ‘Kijk me aan, jongen. Hou daar mee op! Hoe vaak heb ik het nu al gezegd?’
De zoon die beteuterd naar beneden kijkt: ‘…’
Vader, nu iets dwingender: ‘Nou…? Hoe vaak?’
En zoon zegt nog steeds niets.
Wat zou het toch hilarisch zijn als zo’n jochie zou antwoorden: ‘Man, weet ik veel. Jíj valt steeds in herhaling. Hou het zelf bij.’
Maar ja, welk kind heeft nu dat lef?
De column Scheef staan, krom liggen is (iets aangepast) geplaatst in tijdschrift Margriet! Week 30.
Zomaar een gesprekje, dat ik opving, bij de servicebalie van mijn supermarkt.
Schattig jongetje, jaar of vijf: ‘Pappa, je gaat geen sigaretten kopen, hè.’
Stoere, jonge vader met een leuke kop erop: ‘Nee jochie, natuurlijk niet.’
Verkoopster, oranje haren, leuk mens: ‘Meneer, zegt u het maar.’
De vader: ‘AA-batterijen en twee pakjes Marlboro.’
…
Op de verjaardag van broerlief. Na eerst een hoge, maar hard houten stoel geprobeerd te hebben, ploft broerliefs schoonmamma naast mij op de bank en laat weten dat ze hier niet meer met goed fatsoen uit zal komen. Geen punt, ik beloof haar omhoog te helpen als het zo ver is. Broerliefs schoonmamma is er zo eentje die met een stalen gezicht over de meest hilarische gebeurtenissen kan vertellen, dus ik hoef mij vanavond niet te vervelen. Halverwege de koffie met Maître Paultaart begint het al. Ze vertelt hoe ze laatst midden in de nacht uit bed was gevallen. Het nachtelijke sanitaire bezoekje was weer nodig en normaal gesproken kruipt ze uit bed via het nachtkastje, maar nu was er onderweg iets misgegaan en was ze languit op de grond gevallen. Ze vertelt het zo beeldend dat ik gelijk voor me zie hoe zij daar hulpeloos op de grond ligt en geen idee heeft hoe ze weer overeind moet komen. Zo ook, het gezicht van broerlief als hij om drie uur ’s nachts uit bed wordt gebeld om schoonmamma omhoog te takelen.
Broerliefs schoonmamma is lekker op dreef en vertelt over een autoritje. Ja ja, ze rijdt nog steeds. Dit keer ging het niet helemaal zoals gepland. Op de een of andere manier had ze een paaltje geraakt en kwam daardoor met haar auto half op een andere paal terecht. Ze liet me een foto zien (Schoonzussie, volgende keer helpen met die auto in plaats van foto’s maken!). Ik zie een piepklein donkerblauw autootje helemaal schuin staan op twee wielen en een paal. Het is geen gezicht (Schoonzussie, toch bedankt voor deze foto!). Mr Bean zou het plaatje volledig compleet maken.
Mijn lachspieren zijn al lekker opgewarmd en dat is ook nodig voor de klapper van die avond. We komen terug op mijn vakantie. ‘Goh Marjan, dus je was in Toscane. Toevallig ook nog bij de Toren van Pisa geweest?’ ‘Jazeker.’ ‘En ben je er ook nog op geweest?’ ‘Nee, ik was er al eens op geweest en het was erg druk. Bovendien kost het achttien euro per persoon.’ ‘Wát?! Achttien euro per persoon?! Nou, voor dat geld kunnen ze ‘em ook wel rechtzetten!’ Gewéldig, ik lig krom en scheef van het lachen. Broerliefs schoonmamma, ik kijk nu al uit naar nichtjes verjaardag volgende maand. Komt u dan weer naast mij zitten?
An apple a day keeps the doctor away,
But if the doctor is cute, forget the fruit.
Mijn dokter is bijzonder aardig, maar een vrouw, dus ik zal mij aan mijn twee-stuks-fruit-per-dag moet houden. Maar dat is geen probleem.
Laatst las ik trouwens dat je eigenlijk drie stuks fruit per dag moet eten, wil het allemaal goed komen, gaan en blijven. Dat is ook nog wel te doen.
marjaneggebeen 