Bekend tafereeltje. Dit keer zag ik het gebeuren op een bloedhete dag in Platja d’Aro op een overvolle straat. Een vader met zijn wijsvinger belerend omhoog, gehurkt op ooghoogte voor zijn, ik denk, vijfjarig zoontje: ‘Kijk me aan, jongen. Hou daar mee op! Hoe vaak heb ik het nu al gezegd?’
De zoon die beteuterd naar beneden kijkt: ‘…’
Vader, nu iets dwingender: ‘Nou…? Hoe vaak?’
En zoon zegt nog steeds niets.
Wat zou het toch hilarisch zijn als zo’n jochie zou antwoorden: ‘Man, weet ik veel. Jíj valt steeds in herhaling. Hou het zelf bij.’
Maar ja, welk kind heeft nu dat lef?
marjaneggebeen 